Τον σημερινό «ναυαγό» του ο Παύλος Τσίμας θα ήθελε να τον πάρει από το Δημαρχιακό Μέγαρο και να πάνε σ’ ένα έρημο νησί, με λίγους δίσκους και βιβλία. Δύσκολο! Κάθε θητεία του Κώστα Μπακογιάννη σημαδεύεται από μια μεγάλη αναστάτωση. Με την απειλή του κορωνοϊού, η Αθήνα έμοιαζε για πρώτη φορά σαν έρημο νησί.
Eίναι μια συζήτηση που ξεκίνησε πριν την επέλαση του κορωνοϊού και συνεχίστηκε αφού γνωρίσαμε μια άλλη, άγνωστη και άδεια Αθήνα. Σαν έρημο νησί. «Σουρεαλιστική εικόνα» τη βρήκε ο Κώστας Μπακογιάννης και εξηγεί ότι η έλλειψη κυκλοφορίας έδωσε τη δυνατότητα να φτιαχτούν δομές για αστέγους, ενώ το επόμενο σχέδιο είναι ο μεγάλος περίπατος της Αθήνας. Μιλάει για την νέα εικόνα της Ομόνοιας και δραπετεύει, τελικά, για λίγο, σε πιο προσωπικές εξομολογήσεις.
Ακούστηκαν αποσπάσματα από:
Το soundtrack της ταινίας «Πολίτης Κέιν», το Valse presentation (kane’s first wife)
Επαρχιώτης στην Ομόνοια, Διονύση Σαββόπουλου
Ό,τι αγαπάς, δεν τελειώνει, Μίλτου Πασχαλίδη
Φωνή Παύλου Μπακογιάννη, από ντοκιμαντέρ της Deutsche Welle
Κλέφτικος χορός, Νίκου Σκαλκώτα
Sweet dreams are made of this, Eutythmics
Πόσο σε θέλω, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Τερμίτες
Τσάμικος, Ελληνικοί χοροί, Σκαλκώτας
Συναυλία στο Λυκαβηττό, Πυξ Λαξ