Η Γιάννα Αγγελοπούλου, λίγο πριν την εκπνοή του 2021, φτάνει «ναυαγός» στο έρημο νησί του Παύλου Τσίμα. Κάνει τον δικό της απολογισμό για τα δύο «πελάγη» που διέσχισε, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Μιλάει για το συμπυκνωμένο μάθημα ιστορίας και ζωής που πήρε γυρνώντας όλη την Ελλάδα και ταξιδεύοντας στον κόσμο, υπό τη σκιά του κορονοϊού, και προχωράει σε προσωπικές ενδιαφέρουσες εξομολογήσεις.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου φτάνει «ναυαγός» στο έρημο νησί του Παύλου Τσίμα. Έχει ήδη διασχίσει δύο «πελάγη», τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Η κ. Αγγελοπούλου μιλάει για τη διαφορά που είχαν αυτές οι δύο μεγάλες υποθέσεις που ανέλαβε, για πώς ξεκίνησε σε «λευκό χαρτί» τον σχεδιασμό των εκδηλώσεων για την επέτειο των 200 χρόνων, γιατί επέλεξε να μην υπάρχει ένα κεντρικό σχέδιο εορτασμών αλλά να συμμετέχουν με ιδέες φορείς, δήμοι και πρωτοβουλίες, και για την καινοτόμα απόφαση να μην υπάρξει οικονομική στήριξη από το κράτος. Απαντά επίσης γιατί φόρεσε ένα πιρπιρί, ένα ντουλαμά και άλλες τοπικές φορεσιές και ποιες ήταν οι εμπειρίες της από τις 100 πόλεις σε όλη την Ελλάδα και τις πολλές χώρες στο εξωτερικό που επισκέφτηκε στη διάρκεια της προετοιμασίας για την επέτειο. Και κάνει τον δικό της απολογισμό για το τι έμαθε, τι κέρδισε και τι ήταν μάθημα ζωής από αυτές τις δύο μεγάλες εθνικές υποθέσεις.
Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Υπάρχω (Στ. Καζαντζίδης), Ρόζα (Δ. Μητροπάνος), Ας κρατήσουν οι χοροί (Δ. Σαββόπουλος), Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας (Μ. Λοΐζος), Ναμπούκο (Μ.Κάλλας), Τολμώ (Μαρινέλλα-Χατζής), Περασμένες μου αγάπες (Μαίρη Λίντα)